giovedì 27 dicembre 2018

U GATU DU BIGA di Ernesto Angelo Sacco


…Ina veja storia antiga
tramandà, p’in sertu fatu,
a ne conta du Sciù Biga
e du poveru so gatu.

E che stu bestia, poveretu,
cun a fame arecantà,
u l’andaixéiva meschinétu,
fin au casùn, sciü in u Rucà.

E propriu lì, sènsa farsa,
e cun tüta a so pasciènsa,
u sercàva a biéla marsa
pé nu murì de astinensa.

Candu pöi, u s’éira asassiau
e u petassu u l’éire cèn,
u rangugnava cun u resciau
pé còuse a gh’éire andàita ben.



Ernesto Angelo Sacco – Dialetto di Sanremo


IL GATTO DEL SIGNOR BIGA

Una antica, vecchia storia,
tramandata per un certo fatto,
ci racconta del signor Biga
e del suo povero gatto.

Questa povera bestia,
con la fame accumulata,
meschinetto, se ne andava
fino al casolare, lassù nella regione Roccaro.

E proprio lì, senza far scene,
e con tutta la sua pazienza,
cercava un budello guasto,
per non morire di fame.

Quando alla fine si era saziato
e aveva lo stomaco colmo,
miagolava col fiato grosso
perché la ricerca gli era andata bene.

Nessun commento: