sabato 29 dicembre 2018

IN PO’ CUSCÌ di Mario Saredi


Me sèntu in po’ cuscì,
ne me ne crèsce,
ne me ne mànca,
se purerìa dì’
ch’a và bèn
ma bèn a nu và.
A sbùira denài ä cà,
in cà,
a nu me làscia intrà.
Bruétta sènsa röe,
pàra sènsa mànegu.
Cue màe nüe,
ina vìta me ghe và
e se a làsciu stà,
éla, a nu pö ciü
vegnìme a truvà.
E a và mà.
Sènsa éla,
sènsa bàixi,
sènsa amù,
l’è pe’ lò 
che me sèntu
in po’ cuscì.



Mario Saredi – Dialetto di Camporosso


STRANAMENTE

Mi sento un po’ strano,
nulla mi avanza,
nulla mi manca,
si  potrebbe  dire
che va bene
ma  bene non  va.
La frana davanti casa,
in casa,
non mi lascia entrare.
Carriola senza ruote,
badile senza manico.
A mani nude,
una vita ci vorrebbe
e se ci lascio cosi,
lei non può  più,
 venire da me.
E va molto male.
Senza  lei,
senza baci,
senza amore,
e d è per questo
che mi sento
un poco strano.

Nessun commento: