mercoledì 19 ottobre 2016

ËR SËMËNÀA di Erminio Lanteri Motin


Quand l’ariva r’uutùnë
Anunsià dar vènt dë binda
Chë cangia r’aria, da cèpa
Ën bërlina gëràa,
O dar vènt chë tira dar Bégu
Chë porta ‘r son da Beogna
E fa rëšturnàa e roche
E e grae dër Sciacarée,
L’è tèmp d’afidàa ‘r gran aa tèra.
A sëméns mëžinàa,
Dëštrëbuìa da man lèštre,
Finiscë tra i calüssi da štugia
E sutëràa cun döit dar magagl’.
A cavaréssa, traciàa daa sapa,
Sëpara a bunda dar garàcë;
E raìiže da žbarca, cupae néte,
Le në së nurisciu ciü
Ën la tèra bona da fascia.
Ër sëmënàa è com’ën salüt,
Vèrs la tèra e ‘r camp.
Ch’e abandunàm pr’ën tèmp;
La sërà a nèu, chë carërà ‘n l’üvèrn,
Chë com’ina cùtura càuda,
Prutegërà a graniglia
Dar vènt e dar gèe.



Erminio Lanteri Motin – Dialetto brigasco, variante di Realdo (Im)


LA SEMINA

Quando arriva l’autunno
Annunciato dal vento del nord
Che cambia l’aria, da tiepida
In aria molto fredda,
O dal vento che spira dal Monte Bego
Che porta il suono del fiume Beogna,
E la sua eco rimbalza tra le rocce
E le cenge del Saccarello,
E’ tempo di affidare il grano alla terra.
Il seme trattato,  (disinfettato con solfato di rame),
Distribuito da mani veloci,
Finisce nella stoppia
Poi interrato con cura dalla vanga.
Il solco, tracciato dalla zappa,
Separa l’erbaccia dalla terra;
Le radici di erba infestante tagliate di netto,
Non si nutrono più
Nella terra buona della fascia.
La semina è come un saluto,
Verso la terra e il campo,
Che abbandoniamo per un periodo;
Sarà la neve, che cadrà nell’inverno,
Che come una coltre calda,
Proteggerà il grano
Dal vento e dal gelo.

Nessun commento: