mercoledì 19 settembre 2018

A FESTA DE SAN CUSTANSU di Alberto Carlo

Sanremo - Oratorio di San Costanzo

Pe mantegnì ciu viva a tradissiun,
de setembre ai disjotu, San Custansu
u vèn purtau a spale in prescisciun
da catru cunfradeli, lèstu u pransu

giü p'i carugi, aprou au cunfarun
u lambardan u cria - fermu o avansu -
ae gènte che cun tanta devussiun,
i van cantendu e laudi cun gran slansu.

Tramente che stu santu, adossu a-a cascia,
l'è in ciassa di duluri, ina testà
u pica inta revouta e poi u s'asbascia.

U lambardan ch'u-u vé, in criu u dà:
Tegniiru bèn ch'u se ne va a-a bagascia,
gardai in po' lì che testa magurà !

Alé, turnamu andà,
e fai ciu bèn abadu duv'u và...



Alberto Carlo – Dialetto di Sanremo


SAN COSTANZO

Per mantenere più viva la tradizione
il diciotto settembre, San Costanzo
viene portato sulle spalle in processione
da quattro confratelli, pranzo veloce

giù per i carrugi , vicino al gonfalone
il gonfaloniere grida - fermi o avanzate -
alla gente che con tanta devozione,
va cantando le laudi con grande slancio.

Mentre il Santo, sopra la cassa,
è in Piazza Dei Dolori, una testata
picchia nell'arco tra i palazzi e poi si abbassa.

Il gonfaloniere che vede , lancia un grido :
"Tenetelo bene che se ne va alla bagascia,
osservate che testa ammaccata,

insomma, riprendiamo la processione
e state più attenti dove va..."

Nessun commento: