martedì 17 settembre 2019

I NUMI DI NOSTRI PAISI di Mariuccia Martini

Val Nervia - Isolabona (Im)

A ä encuntrau Sergio cu ma cuntau cume
a foura du bestentu chi u la dau i numi
ai nostri paisi. Tanti äni fa, un stranieru u sa
parsu sciü e nostre muntagne. U avia ün cavalu
baiu cu ghe fèijia cumpagnia, ma sfeniu
da stanchessa u ghe mortu. Elu u la subacau
digandu: cusì u se ghe ciamerà Baiardu.
Pöi u la carau e stancu u sa fermau sciù ün
crustun de muntagna u là gardau u calendariu
cu avia, u leia avrii e u la dau u nume
a Vrigaa. Carandu ancuu u sa asetau
sciü una prea entu megiu de due ruvaie,
cume sciü ün’isula e l’Isura a la sta
bategià. Andando giüu la arivau da
üna surgiante, u la bevüu l’aiga ca ghe
parescia dusa e u la nau Dusaiga.
Ciü süta u la vistu ün campu de
papaveri rusci e lì, u ga ciamau Campurusciu.
U leia stancu sfeniu ma u la vusciu vee a
marina, üna fulata de vantu a la travoltu
e cun pauu u la raiau Ventemia.
Adasu che a foura du bestentu a la fenia,
a ve vöiu dìì che sa vale a la
a ciü bala che ghe scia!



Mariuccia Martini - Dialetto di Isolabona
Poesia che ha partecipato a U Giacuré 2019 – XXXII edizione


I NOMI DEI NOSTRI PAESI

Mi hanno raccontato come una
favola, chi ha battezzato i nostri
paesi. Anni fa uno straniero si
è perso sulle nostre montagne
aveva un cavallo Baio che sfinito
dalla stanchezza gli è morto.
E lui lo ha sepolto dicendo, qui
si chiamerà Baiardo. Poi scendendo
giù si è fermato su una roccia,
guardò il calendario, era aprile
ed è nata Apricale. Venendo ancora
giù si è seduto in mezzo a due
fiumi, gli sembrava un’isola
ed Isolabona è stata battezzata.
Camminando ancora ha bevuto
ad una sorgente e l’acqua gli
sembrava dolce ed è nata Dolceacqua.
Scendendo ha visto un campo di
papaveri rossi, li vi ha chiamato
Camporosso. Voleva vedere il mare,
ma una folata di vento l’ha travolto
e con paura ha urlato Ventimiglia.
Adesso che questa favola è finita,
voglio dire che questa valle è
la più bella che ci sia.

Nessun commento: