A FELIÇITÆ di Camillo Volanti

Se mæ figgio o me domandesse 'n giorno

cos' a  l'é  a  feliçitæ

ghe  rispondiëiva:

"Figgio,  a  feliçitæ a l' è comme 'na stella

ch' a  se  brûxa  in ta neutte de San Loënso

attraversando  o  çê  da  parte  a  parte

pe  perdîse  lontan  sensa  ritorno.

'Na  votta,  solo  'na votta,

quella  stella, forse  distræta,

ò  agguantòu  pe-a  côa...

L'è stæto quello giorno

- ricordo -

l' ëa 'n venerdì de mazzo

e me pàiva de sentî e campann-e a storno

pe tì che ti nasceivi a mezogiorno”.

Camillo Volanti – Dialetto di Genova

LA FELICITA'

Se  mio  figlio  mi  domandasse  un  giorno 

cos'è  la  felicità 

gli  risponderei:

”Figlio,  la  felicità  è  come  una  stella 

che  si  brucia  nella  notte  di  San  Lorenzo 

attraversando  il  cielo  da parte  a  parte 

per  perdersi  lontano  senza  ritorno. 

Una  volta,  solo  una  volta, 

quella  stella  forse  distratta, 

ho  agguantato  per  la   coda...

È  stato  quel  giorno

- ricordo - 

era  un  venerdì di maggio 

e  mi sembrava di sentire le campane a storno 

per  te  che  nascevi  a  mezzogiorno”.