domenica 9 ottobre 2016

REGORDU DE DAPPORTO di Dino Ardoino

Carlo Dapporto (1911-1989)

Partìu, cun pòuche scöre, daa gavéta
(elu u dìixeva “daa butija du làite”)
e osse cun custansa u se l’è fàite
avèndu sempre prunta a barzeléta

e imitandu Charlot. Ma i ghe sun stàite
pöi de bone “scritüre” e cua macéta
de Agustin u l’ha dàitu a pröva s-céta
du so döitu pe’ a scena. E gènte andàite

a viéru au treàtu i l’eira tante
- cum’au cinema e ascì in televixun -
che u l’ha fau prestu pasci da gigante

fra i còmici ciü büli da nassiùn.
E fina se u duveva sta distante
da Sanremu, u sercava l’ucaixùn

pe’ riturnàghe: u n’éira inamuràu
du so paìise e u nu l’ha mai scurdàu.



Dino Ardoino – Dialetto di Sanremo


RICORDO DI DAPPORTO


Partito, con poche scuole, dalla gavetta
(lui diceva “dalla bottiglia del latte”)
le ossa con costanza se l’è fatte
avendo sempre pronta la barzelletta

e imitando Charlot. Ma vi sono state
poi delle buone “scritture” e con la macchietta
di Agostino ha dato la prova autentica
del suo talento per la scena. Le genti andate

a vederlo a teatro erano tante
- come al cinema e pure in televisione -
che ha fatto presto passi da gigante

fra i comici più quotati della nazione.
Ed anche se doveva star distante
da Sanremo, cercava ogni occasione

per ritornarvi: ne era innamorato
del suo paese e non l’ha mai scordato.

Nessun commento: